De Nintendo DS is een trend waar je niet meer omheen kunt. Zeker niet als je in een speelgoedwinkel werkt en na de realease van ‘meer braintraining’ iedereen ineens zo’n computertje aanschaft ter waarde van €149,- Alsof het niks is, hebben kinderen eeuwig gespaard om zo’n ding te kunnen kopen en zijn er niet meer van weg te slaan. Mijn schoonouders tegenwoordig ook niet meer. Sinds zij er eentje hebben gekregen van mijn vriendje, zit er altijd wel iemand met het pennetje in de hand naar het beeld te staren. En terecht, want daardoor ontdekte ik dat ik zo’n ding stiekem ook eigenlijk wel heel erg leuk vond. Zo erg, dat ook ik er verslaaft aan raakte en afkickverschijnselen begon te vertonen. En als zeer goed excuus dat ik nu elke dag best lang in de trein zit, heb ik afgelopen zaterdag ook een Nintendo DS Lite aangeschaft. Wat zullen mijn hersenen het de komende tijd te voorduren krijgen..