Over 14 dagen is het zover. Ik kan bijna nergens anders aan denken, bijna nergens anders over praten. Mijn ogen glinsteren en ik heb kriebels in mijn buik. Vorig jaar was het geweldig, niet alleen omdat het progamma geweldig was, maar ook omdat ik pas een paar dagen van te voren wist dat Elma en ik daadwerkelijk heen zouden gaan. En dan door een telefoontje, waardoor ik twee kaartjes voor Pinkpop won. (teruglezen?)
Dit jaar doen we het even anders en hebben we al ruim van te voren onze kaartjes besteld. Wij samen in een tentje op camping B (wij zijn fanatiek tegenstander van camping A) ’s ochtends een heerlijke wafel met aardbijen en slagroom naar binnen werken en dan stampen tot we erbij neervallen, tuurlijk doen we bij de free record shop plaats nog even een paar meetings en lachen we de dagjes mensen minachtend uit. En please, please, laat het weer wél meewerken.
Het was eigenlijk voorbestemd dat we naar Pinkpop zouden gaan, we waren natuurlijk wel reteniewsgierig of het progamma dan ook daadwerkelijk de moeite waard was. Maar met Evanescence, Linkin Park, Arctic Monkeys en Stone Sour op het progamma kon het niet missen dat wij dit jaar weer met onze verbrande neusjes, verploeterd haar en pinkpop petje op het terrein onveilig zouden maken.
Afgelopen weekend was ik in Ermelo te vinden om alvast een voorproefje te nemen. Ik had mijn shizzle aap inmiddels al ruim drie maanden niet gezien! Samen met Elma en Suus ging ik eerst naar een café in Ermelo om daarna op de fiets naar Harderwijk te boppen om verder te hossen op rare-salsa-achtige-rockremix muziek. Op de terugweg warmden we onze stembanden op door uit volle borst liederen te verkondigen als Yesterday en I would stay. (Hoewel het angstvallig stil viel bij het naderen van scootergroupies..)
De volgende dag maakten we ons op voor een stevige wandeling om daarna samen met Suus, Sil, Mir en Marjo in de achtertuin een bbq te organiseren. Maar waar was het mooie weer gebleven? Gelukkig zaten we warm en droog onder een pitoreske pergola en smaakte het vlees heerlijk. Moe maar voldaan kropen we vervolgens ons bedje in om de volgende dag aan onze (terug)reis te beginnen. Ik naar het thuisfront in de kop van Noord Holland, Elma naar haar appartementos in Groningen. En nu wil ik het toch nog even één keer herhalen, nog maar 14 dagen tot Pinkpop!