Week 22: Vrouw.nl en concert van The Killers

Maandag 25 mei 2009:
Het Lloyd Hotel stond nog in mijn geheugen gegrift, een aantal maanden terug verzamelden we ons bij het Wilhelmina Pakhuis voor een concert van Zeus. Dit keer reed ik niet in mijn geliefde Seat over de Oostelijke Handelskade, maar zit ik naast mijn collega Marlies. We waren op weg naar de (pers)lunch voor de genomineerde van de Musical Awards. In de parkeergarage kon ik het geroezemoes op het zonnige terras al horen. Fototoestellen flitsen erop los. Taperecorders draaien overuren en ook wij, van Vrouw.nl, voelden een aantal musicalsterren aan de tand over hun nominatie, kansen en speeches. Marlies (het is nu de bedoeling dat je op haar naam klikt zodat je ook een kijkje neemt op háár blog) maakte de foto’s en het was de bedoeling dat ik de vragen zou stellen. Ik vond het doodeng om bijvoorbeeld tegen Simone Kleinsma, Johnny Kraaijkamp jr., Kim Lian of Ivo Chundro te moeten praten.

Dinsdag 26 mei 2009:
Na de heftige nacht stonden er vandaag weer een aantal leuke dingen op het programma. Toen de treinen uiteindelijk weer goed en wel reden, stapten collega Claudia en ik naar de Oude Kerk in Amsterdam voor de World Press Photo tentoonstelling. We keken naar de indrukwekkende, imposante en intrigerende foto’s. We werden er stil van en kregen veel respect voor de fotografen die deze beelden vast hebben weten te leggen. Onze favoriete foto is toch wel die van Obama en zijn vrouw, een foto met een fantastische lichtval, waarop het liefdevolle echtpaar is vastgelegd. De foto straalt kwetsbaarheid uit, maar ook echtheid. Ik kan nog steeds zeggen dat ik blij ben met deze president.

’s Avonds werden we verwacht bij La Garage ‘En Pluche’, voor de persrelease van het nieuwe zomerse drankje Coebergh Sparkle. Claudia schreef er een artikel over op Vrouw.nl, en met de lovende woorden over deze nieuwe alcoholische drank kan ik het alleen maar eens zijn. Gigi Ravelli gaf deze avond een prachtige vertolking van een ‘echte Coebergh-vrouw’. Nadat ik Claudia vervolgens had meegenomen naar mijn favoriete restaurant, was ook deze geslaagde dag alweer voorbij.

Woensdag 27 mei 2009:
Ik had een aantal uren gewerkt aan mijn presentatie voor de terugkomdag op school. Uiteindelijk heb ik niets kunnen laten zien. Er was geen lokaal, en dus ook geen beamer. Ik baalde enorm, want zonder beeldmateriaal kon ik toch echt niet veel zinnigs zeggen over mijn stage bij Vrouw.nl. Met een chagrijnig gezicht hoorde ik de verhalen aan van andere klasgenoten, wat toch ook best interessant was. Na de borrel(nootjes) en hapjes in de kantine, zetten we het feestje nog even voort met een aantal klasgenoten in een tapas restaurant en dronken we nog wat bij Rain. En – hoe toepasselijk – buiten begon het weer heftig te regenen, waarna we besloten dat het tijd was om huiswaarts te keren.

Donderdag 28 mei 2009:
Een rustige dag op de redactie.

Vrijdag 29 mei 2009:
We keken er al ruim een half jaar naar uit en nu was het eindelijk zo ver. De kaartjes waren al in november aangeschaft. In maart stonden we voor niets voor de dichte deuren van de Heineken Music Hall door de vermeende bommeldingen bij Villa Arena en Ikea. Het concert werd verplaatst en eindelijk konden we gisteren naar het concert van the Killers. Terwijl ik deze blog schrijf, zijn de mannen aan het rocken op de mainstage op Pinkpop. Zouden we net zo geweldig zijn als gisteren? We stonden second row, hadden een perfect uitzicht op de schattige zanger (Brandon Flowers) en zongen en hosten mee op de complete setlist. Zoals ik had voorspelt was Brandon compleet in het zwart gekleed, waarbij de veren op zijn schouders niet konden ontbreken. Zijn jasje ging al snel uit en in zijn gilet, skinny jeans en overhemd zag hij er ontzettend sexy uit. Het uiterlijk van de andere bandleden zijn gewoonweg niet om van te kwijlen, hun muziekkwaliteiten echter wel. En nu weet ik het zeker: Read My Mind is mijn favoriete nummer van die Mörderers.

Ik vind het toch best raar dat ik dit weekend niet op het festivalterrein van Landgraaf ben na een aantal jaar achter elkaar daar de feestbeest te hebben uitgehangen. Raar, dat ik geen nieuw Pinkpopbandje om mijn pols krijg omgeknoopt. Maar ik heb Rock Werchter (mét the Killers) en Lowlands om naar uit te kijken. En dat, mijn lieve weblogvrienden, houd mij op de been dit weekend bij het leren voor mijn herkansing voor mijn P(ropedeuse).