De adrenaline giert door mijn lijf en ik draai me nog eens om. Ik kan gewoon niet slapen van de spanning. De spanning die werd veroorzaakt door het naar binnen stappen bij een winkel. Een winkel dat wij niet in de buurt hebben, waar ik anders nooit kom. De winkel met geweldige personages in hun reclames. Zo herkenbaar en zo lachwekkend. Reclames waar ik fan van ben, ook al bezoek ik de winkel niet of nauwelijks. Als ik aan het shoppen ben wil ik nog wel eens naar een ’to go’ exemplaar gaat, maar gister, stond ik daar.. Ik stond in een echte Albert Heijn.
Mijn eerste ontdekking daar was de ruime keuze aan kant en klaar maaltijden. Ik kon gewoon niet kiezen! Het ziet er allemaal ook nog eens best lekker uit. Daarna zocht ik een toetje uit voor maar 99 cent en ook nog eens met 0% vet. Toen ik langs de broodafdeling liep hoorde ik de ‘aaaaaaah’ stemmetjes in mijn hoofd en lichtstralen schenen naar de plank waar de chocolade muffins lagen. Ik moet je zeggen dat de Albert Heijn echt de allerlekkerste muffins heeft! Blij verplaatste ik me naar de kassa waar ik mijn laatse opmerkelijke conclusie deed, een winkel wagentje waar een soort auto aan voor zat geplakt voor de kleine hummeltjes. Ik zag mezelf al helemaal zitten daar achter zo’n stuurtje.
Mijn conclusie is dus dat mijn dorp echt iets mist. Er ging een wereld voor mij open en natuurlijk ben ik nu helemaal gelukkig.