Auteur archieven: Danielle Lakeman

Instagr.am = Instagreat

InstagramInstagr.am is instantly great. Dat behoeft geen uitleg meer. Er zijn dan ook 27 miljoen iPhoners die de app op hun telefoon hebben staan en daar kunnen over een aantal weken miljoenen Androiders aan toegevoegd worden, nu de app ook in Google Play te vinden is.

Zoals de korte beschrijving op Instragr.am luidt: “It’s a fast, beautiful and fun way to share your photos with friends and family. Snap a picture, choose a filter to transform its look and feel, then post to Instagram. Share to Facebook, Twitter, and Tumblr too – it’s as easy as pie. It’s photo sharing, reinvented. Oh yeah, did we mention it’s free?” Daarmee lijkt alles zo’n beetje gezegd. Maar met deze blog wil ik je laten zien dat je nog veel méér uit die fantastische app kunt halen.

Lees meer

De super fotobewerking(en) van Leon Römer

De super laat je foto bewerken voor 2 euro actie!

Ik ben best een beetje handig met Photoshop en een website in elkaar knutselen kan ik ook nog wel. Maar het maken van illustraties? Dat blijft toch een vak apart. En gelukkig maar, want zo valt er tenminste nog ergens geld aan te verdienen voor de echte creatievelingen.

Is it a montster?
Eén van deze creatievelingen is Leon Römer, hij tovert picknicktafels om tot kunstwerkjes (waar jij het écht niet op wáágt om op te knoeien) en ook voor het transformeren van een GVB tram draait hij zijn hand niet om. Ik moet toegeven dat hoe meer ik van zijn werk zie, hoe meer ik er verliefd op word. In mijn toekomstige huis zou ik dus best een Römertje aan de muur willen hangen, of sterker nog, ik zou hem willen uitnodigen om een hele muur te beschilderen. Hoewel, het kan natuurlijk altijd nóg gekker door hem uit te nodigen voor een live paint op mijn trouwdag. (Had ik dit maar eerder geweten voor mijn feestje!)

Lees meer

My Graduation / 25th Birthday Party

Feest!Een halve Sarah. Een kwartje. Vijfentwintig jaar. Zomaar. En ik hoefde er niets voor te doen. Hoewel, mijn ouders wilden natuurlijk wel dat ik mijn diploma eens zou halen. En dat doe je dan dus. Gewoon. Daarom was het zaterdagavond tijd voor een feestje.

Zo’n feestje waarvoor je heel veel mensen uitnodigt en verwacht dat de helft af zal zeggen. Tótdat je zegt dat mensen ook mogen komen eten. Daar bleek iedereen wel oren naar te hebben. En terwijl mijn moeder dacht dat ‘een stuk of drie mensen’ aan tafel zouden schuiven, maakten we uiteindelijk een buffet voor ruim twintig man (en vrouw). Ja, het was een hels karwei, maar gelukkig heeft (voor zover ik weet) iedereen ervan genoten.

De feestelijkheid werd – naast het vele eten – nog eens extra benadrukt door de slingers, balonnen, een heus spandoek (mede mogelijk gemaakt door moeders), een halve Sarah (dat is jodenkoek, ook al wilde niemand dat uit de verre omgeving geloven) en een gigantische hoeveelheid cadeautjes.

Lees meer

The Eastpak Artist Studio

De Eastpak. Net zo’n vergeten merk als Kappa, Naf Naf of Kipling. Hoewel die laatste zichzelf weer op de kaart zette door een exclusieve samenwerking met StyleScrapbook. Eastpak pakt het echter grootser aan en vroeg tientallen artiesten, kunstenaars en creatieveling de klassieke Eastpak te pimpen.

Na mijn overgrote ultralelijke brugpieperstas een aantal weken achter op mijn fietsenrekje te hebben gebonden, kocht ik al snel een hippe schoudertas van mijn zuurverdiende zakgeld. Deze ging nog steeds achter op het rekje, aangezien ik dagelijks 30 kilometer moest fietsen, maar ik voelde mij nu niet meer zo’n nerd. Toch moest deze tas plaatsmaken voor een ander, nóg hipper en vooral erg blauw exemplaar: de Eastpak (met levenslange garantie!).
De draagbanden droeg je zo laag mogelijk en een jaar later juist weer lekker hoog in de nek. Natuurlijk deed ik vrolijk mee, pimpte mijn Eastpak zelfs met een aantal buttons en kocht een bijpassende etui.

Lees meer

“Wervershoofse wint Gouden Eeuw in 3D”

Wervershoofse wint ‘Gouden Eeuw in 3D’, kopte het Noordhollands Dagblad. En ja, die Wervershoofse, dat ben ik. De volgende dag stond ik náást Adele en haar Grammy’s in de Telegraaf. Hoe dat zo ver heeft kunnen komen? Daarvoor neem ik je mee terug in de tijd…

Een jaar geleden – het was een mooie zondag in maart – maakte ik samen met vriendjelief een wandeling in het pittoreske Enkhuizen. In sommige straatjes lijkt het alsof de tijd daar heeft stilgestaan (En ja, zeker in het Zuidezeemuseum). Je ziet al wandelend hoe het in de bloeitijd van de 17de eeuw moet zijn geweest, toen de stad de grootste haringvloot des lands in bezit had. Ik vind het heerlijk om rond te dwalen, waan mij even in een andere tijd en pak te pas en te onpas mijn telefoon voor een kiekje.

Lees meer