De Libelleweek is hét sponsorend event volgens mijn leraren. Kwijlend praten ze er vol enthousiasme en met lovende woorden over. En niet voor niets. Jaarlijks komen er duizenden vrouwen op het event af. De meesten met het motto: ‘hebben, hebben, hebben’. Dit jaar heb ik zelf ondervonden wat een Libelledag zo leuk maakt (en waarom
Men neme een meisje in de kop van Noord-Holland, aan de rand van het IJsselmeer. Als ze heel erg haar best doet zou ze misschien wel naar de overkant kunnen kijken. Jammer, dat dit meisje niet over water kan lopen. Want er is nog een ander meisje in dit verhaal, een meisje op kamers in
Op de basisschool kregen we wel cijfers, maar dat stelde eigenlijk niks voor. Je schreef in je schrijfschriftje, maakte de opdrachten in je rekenboek en frustselde een werkstuk in elkaar bij wereldoriëntatie. Mijn allereerste cijfer op de middelbare school is me daarentegen wel bijgebleven. De zenuwen zullen door mijn lijf hebben gegierd, ik moest en
Men neme de Reebok Freestyle collectie, je rent een Sneakers, Front Runner of Foot Locker in, haalt je pinpas door de magneetstrip en voor je het weet zijn deze schoenen ineens van jou! Ik zag onderstaand exemplaar in Rotterdam, natuurlijk niet meer in mijn maat. Mijn tweede poging in Hoorn was ook geen succes. Maar
Leuk, als je familie ook op je web-log rondsnuffelt. Zo komen zij er bijvoorbeeld achter dat je zwaar op achter loopt in het ‘in de media’ gedeelte. De krantenknipsels gaan ondertussen de hele familie langs maar mijn web-log gaat eraan voorbij: de stukjes die ik schrijf voor Plug Out. Dit is een pagina voor en
Afgelopen weekend kon ik het laatste deel van mijn verjaardagscadeau’s in ontvangst nemen, een weekend met mijn moeder naar Rotterdam. Mijn vader bracht ons in anderhalf uur met de auto naar de Euromast. Daar genoten van warme chocomel met heerlijke slagroom en een chocoladetaartje. We genoten van het uitzicht maar baalden ook van het bewolkte
Better In Time – Leona Lewis It’s been the longest winter without youI didn’t know where to turn to See somehow I can’t forget youAfter all that we’ve been through Going coming thought I heard a knockWho’s there no oneThinking that I deserve it Now I realise that I really didn’t knowIf you didn’t notice
De vliegeraar vertelt het verhaal over twee beste vrienden die samen opgroeien in het vredige Kabul, Afghanistan, tot een vreselijke gebeurtenis en het schuldgevoel dat daarmee gepaard gaat de vrienden voorgoed uit elkaar drijft. Op de achtergrond van het verhaal staan een aantal gebeurtenissen uit de geschiedenis van Afghanistan, van de val van de monarchie,
Al die verslagen van concerten beginnen wel een beetje overmatig te worden, vind je ook niet? Afgelopen maandag stond ik in de melkweg te hossen bij the Kooks. Dé dag waarop hun nieuwe cd ‘Konk’ in de verkoop ging. ’s Middags had ik al afgesproken met Eva in de stad, toen later ook Elma gearriveerd
