Claudia mag dan wel zijn gestopt met stage lopen bij Vrouw.nl, ik nodig haar nog graag uit voor leuke werkzaamheden. Dit keer verplaatsten we ons naar de andere kant van het land voor het ‘Because I am a girl’-concert.
Ik reed voor het laatst zo’n lang stuk met de auto toen ik naar Pinkpop ging. Dit keer hoefde ik niet verder dan Tilburg, maar bij Ring Amsterdam ging het al mis. Ik zou Claudia ophalen bij station Sloterdijk, ik kwam uit bij Amsterdam Amstel. Claudia stapte dus maar weer op de trein om zich naar mij te begeven. Toen we elkaar uiteindelijk hadden gevonden, kon de reis verder gaan. Helaas dacht de rest van Nederland op vrijdagmiddag op tijd huiswaarts te keren, zodat we tot Breda in de file stonden. Wie gaat er nu ook op dit tijdstip autorijden? Nou, wij dus.
Toen we uiteindelijk in Tilburg aankwamen, waren er duidelijke verkeersborden om ons naar de parkeerplaatsen te brengen. Met een zere kont en een spastisch been stapten we uit de auto om vervolgens een benauwde pendelbus in te stappen. Je snapt natuurlijk dat wij – als oude vrouwtjes – een paar riante zitplaatsen in beslag namen.
De pendelbus zette ons netjes af voor de ingang van Leijpark, waar het festijn zou plaatsvinden. Toen we onze persmap hadden opgehaald werden we gelijk belaagd door strategisch opgezette rekruten om ons dĆ© vraag te stellen: “Wordt jij donateur van Plan?” Ik ben eigenlijk best benieuwd naar het succes van deze wervingscampagne.
Het concert werd geopend door Daphne Bunskoek, waarna Dennis al snel het podium op klom. Na haar song ‘Today’ en de soundtrack ‘My own little bubble’ voor de film van Dunya en Desie, heb ik eigenlijk niet veel meer van haar vernomen. Het blonde schattige meisje met beugel, is ondertussen een echte rockchick geworden, haren afgeknipt, gaten in haar panty: je kent het wel.
Het fijne aan deze dag was dat de zangeressen elkaar smoothless opvolgden. Was het ene optreden op het hoofdpodium afgelopen, dan begon er iemand anders te zingen op het ietwat kleinere MTV podium. We keken naar vrouwen met stuk voor stuk een dijk van een stem. Elize, die komende vrijdag haar nieuwe cd presenteert, Glennis Grace met een indrukwekkend kinderkoor en Marike Jager met haar rustgevende stem. En allemaal lieten ze steeds weer blijken waarom we deze dag bij elkaar waren gekomen: meisjes in ontwikkelingslanden ook een kans op onderwijs geven.
Miss Montreal zag ik dit jaar – weer op een groter podium – voor de derde keer live, ze wordt steeds beter en professioneler en ik moet toegeven dat ik – sinds ik voor het eerst de band zag – een zwak heb voor bassist Kobus. Mijn bewondering (en waardering) voor Maria Mena, Room Eleven en Gabriella Cilmi zijn weer gestegen en het optreden van Ilse de Lange was een mooie afsluiter van een zonnig dag. Girl power!
Toen we het park verlieten had ik het sublieme idee om het stuk(je) naar de auto te lopen, zo ver was het toch niet? En op de heenweg werden we ingehaald door alle wandelaars. Hadden we dat toch even verkeerd gedacht. We liepen twee keer verkeerd en belandden in het plaatsje Goirle, uiteindelijk klampten we ons vast aan een paar jongens op de fiets om de weg te vragen naar de parkeerplaatsen. “Parkeerplaatsen waar?” Ja, wij hadden geen idee. Uiteindelijk kwam we na een paar keer vragen en een kilometerslange wandeltocht anderhalf uur later aan op plaats van bestemming.
En toen moesten we nog terug naar huis rijden. Gelukkig waren we door de goede muziek helemaal opgeladen en konden we er vol tegenaan. Nu hoop ik wel dat er geen boetes op de deurmat vallen de komende weken…
9 reacties on “Festival: Because I’m a Girl van Plan Nederland”