De Libelleweek is hét sponsorend event volgens mijn leraren. Kwijlend praten ze er vol enthousiasme en met lovende woorden over. En niet voor niets. Jaarlijks komen er duizenden vrouwen op het event af. De meesten met het motto: ‘hebben, hebben, hebben’. Dit jaar heb ik zelf ondervonden wat een Libelledag zo leuk maakt (en waarom
Op de basisschool kregen we wel cijfers, maar dat stelde eigenlijk niks voor. Je schreef in je schrijfschriftje, maakte de opdrachten in je rekenboek en frustselde een werkstuk in elkaar bij wereldoriëntatie. Mijn allereerste cijfer op de middelbare school is me daarentegen wel bijgebleven. De zenuwen zullen door mijn lijf hebben gegierd, ik moest en
Leuk, als je familie ook op je web-log rondsnuffelt. Zo komen zij er bijvoorbeeld achter dat je zwaar op achter loopt in het ‘in de media’ gedeelte. De krantenknipsels gaan ondertussen de hele familie langs maar mijn web-log gaat eraan voorbij: de stukjes die ik schrijf voor Plug Out. Dit is een pagina voor en
Better In Time – Leona Lewis It’s been the longest winter without youI didn’t know where to turn to See somehow I can’t forget youAfter all that we’ve been through Going coming thought I heard a knockWho’s there no oneThinking that I deserve it Now I realise that I really didn’t knowIf you didn’t notice
Ken je dat? De ene week log je jezelf suf, de andere week lijk je geen minuut tijd te hebben voor een beetje online typwerk. Vorige week had ik heerlijk vrij van school, deze week ging de laatste periode in en kregen we een nieuw project voorgeschoteld. Daar moet ik me de komende 7 weken
13.45 uur. Mocht ik een paar weken terug nog naar de persvoorstelling ‘Dunya & Desie in Marokko’, vandaag zat ik met ze op de bank voor een interview. Het Escape Café in Amsterdam wist ik wel te vinden. Ik was drie kwartier te vroeg, maar ging alvast een kijkje nemen boven. Daar waren ze nog
En toen was ik éénentwintig jaar… Ik ben nog steeds aan het nagenieten van mijn verjaardag. Dat kán en het mág ook, want ik heb nog een aantal cadeautjes tegoed en een cadeau om naar uit te kijken. Ik ga namelijk met mijn moeder een weekend naar Rotterdam. Daar gaan we in ieder geval naar
R.: "Hij heeft maximaal nog maar 11 maanden te leven.."Ik: "En mijn neefje nog maar een paar maanden.." Ik heb R. aan de telefoon. Hij vertelt dat een kennis is opgegeven door de artsen. De kanker is te veel uitgezaaid en ze kunnen niets meer voor hem doen. En mijn neefje? Hij is nog maar
Mijn vader loopt naar beneden in zijn oude werkkleding, dat hij ooit droeg toen het nog hip en verantwoord was, maar nu onder de verfvlekken zit. Zachtjes en behoedzaam loop hij over de nieuwe houten vloer van de woonkamer naar de keuken. In de keuken is nog een klein stukje oude vloer te bewonderen. Ik
