Als klein meisje hield ik al van ijsjes, van Danone en koekjes. Ik was nog niet bang voor duiven(poep) en was toen al de drummer in een band. Toen ik één jaar werd, droeg ik de mooiste jurk ooit en natuurlijk was ik vanaf toen altijd heel fashionable. Ik bedoel, ik droeg al een kokerrok,
We waren partners in crime, vertelden elkaar alles en wisten dingen van elkaar die niemand anders wist. We lagen samen in een tentje op Pinkpop, keken kwijlend naar de zanger van Stone Sour en kochten dezelfde winterjas.
Mispoes!
En toen ging het mis. Of het nu kwam omdat we nooit meer op MSN aanwezig waren, we een te druk leven hadden of onze wegen elkaar scheidden, weet ik niet. Maar we zagen elkaar niet meer. Wat ik wel weet, is dat we elkaar misten. Hoe we elkaars zinnen af kunnen maken, altijd eerlijk tegen elkaar kunnen zijn, moeten lachen om grapjes die niemand anders snapt (tot ergernis aan toe) en één blik genoeg is om te weten dat de ander hetzelfde denkt.
Het heeft twee jaar geduurd voordat ik mijn vriendinnetje Eva weer in levende lijve mocht knuffelen. Zou het nog wel leuk zijn? Gezellig? Of eigenlijk gewoonweg heel erg raar en tot nooit meer ziens? Je snapt bij het lezen van deze blog en de vele foto’s natuurlijk dat het prima ging en we weer een memorabele dag kunnen toevoegen in het Grote Eva & Danielle Boek.
Weten jullie nog? Die Photo A Day Challenge waar ik mijzelf in de maand januari compleet op had gestort? Inmiddels bedacht Fatmumslim alweer een vierde editie voor de maand april, maar moest ik met jullie de tweede helft van mijn fotoserie nog delen. Dus bij deze. Kijk en geniet…
Ik ben best een beetje handig met Photoshop en een website in elkaar knutselen kan ik ook nog wel. Maar het maken van illustraties? Dat blijft toch een vak apart. En gelukkig maar, want zo valt er tenminste nog ergens geld aan te verdienen voor de echte creatievelingen.
Is it a montster?
Eén van deze creatievelingen is Leon Römer, hij tovert picknicktafels om tot kunstwerkjes (waar jij het écht niet op wáágt om op te knoeien) en ook voor het transformeren van een GVB tram draait hij zijn hand niet om. Ik moet toegeven dat hoe meer ik van zijn werk zie, hoe meer ik er verliefd op word. In mijn toekomstige huis zou ik dus best een Römertje aan de muur willen hangen, of sterker nog, ik zou hem willen uitnodigen om een hele muur te beschilderen. Hoewel, het kan natuurlijk altijd nóg gekker door hem uit te nodigen voor een live paint op mijn trouwdag. (Had ik dit maar eerder geweten voor mijn feestje!)
Een halve Sarah. Een kwartje. Vijfentwintig jaar. Zomaar. En ik hoefde er niets voor te doen. Hoewel, mijn ouders wilden natuurlijk wel dat ik mijn diploma eens zou halen. En dat doe je dan dus. Gewoon. Daarom was het zaterdagavond tijd voor een feestje.
Zo’n feestje waarvoor je heel veel mensen uitnodigt en verwacht dat de helft af zal zeggen. Tótdat je zegt dat mensen ook mogen komen eten. Daar bleek iedereen wel oren naar te hebben. En terwijl mijn moeder dacht dat ‘een stuk of drie mensen’ aan tafel zouden schuiven, maakten we uiteindelijk een buffet voor ruim twintig man (en vrouw). Ja, het was een hels karwei, maar gelukkig heeft (voor zover ik weet) iedereen ervan genoten.
De feestelijkheid werd – naast het vele eten – nog eens extra benadrukt door de slingers, balonnen, een heus spandoek (mede mogelijk gemaakt door moeders), een halve Sarah (dat is jodenkoek, ook al wilde niemand dat uit de verre omgeving geloven) en een gigantische hoeveelheid cadeautjes.
25 jaar. And still blogging strong.
Wervershoofse wint ‘Gouden Eeuw in 3D’, kopte het Noordhollands Dagblad. En ja, die Wervershoofse, dat ben ik. De volgende dag stond ik náást Adele en haar Grammy’s in de Telegraaf. Hoe dat zo ver heeft kunnen komen? Daarvoor neem ik je mee terug in de tijd…
Een jaar geleden – het was een mooie zondag in maart – maakte ik samen met vriendjelief een wandeling in het pittoreske Enkhuizen. In sommige straatjes lijkt het alsof de tijd daar heeft stilgestaan (En ja, zeker in het Zuidezeemuseum). Je ziet al wandelend hoe het in de bloeitijd van de 17de eeuw moet zijn geweest, toen de stad de grootste haringvloot des lands in bezit had. Ik vind het heerlijk om rond te dwalen, waan mij even in een andere tijd en pak te pas en te onpas mijn telefoon voor een kiekje.
Terwijl vele mensen zich vandaag druk maakten om de laatste aflevering van ATWT, hoefde ik mij volgens de maandhoroscoop van Elle geen zorgen te maken: “…deze maand mag je rekenen op de aanwezigheid van de zon, Venus en de nieuwe maan in je sterrenbeeld. Die laatste luidt op de 21e het échte begin van het
Foto: Annieke Stevens Voor het eerst sinds het verschijnen van het tweede album ‘Ceremonials’ kwam Florence and the Machine gisteravond naar Nederland. 3voor12 organiseerde op Valentijnsdag een exclusieve showcase voor diehard fans in de Effenaar in Eindhoven. Ook ik mocht voor Plug Out aanwezig zijn bij deze magische, adembenemende avond. Een betere invulling van wat
