Nadat Robin en ik snel een pizza achterover hadden gedrukt haasten we ons naar Paradiso. Daar zag het al zwart van de mensen (letterlijk en figuurlijk), we voegden ons ergens tussen de mensenmassa en strompelden stapje voor stapje naar binnen. We gaven snel onze jassen af bij de garderobe, brachten nog even een bezoek aan het toilet en liepen de zaal binnen. Op 22 september 2005 was HIM mijn allereerste rockende freaking adrinalerende (nieuw woord..) concert, toen ging ik echt op van de zenuwen! En nu? Been there and done that. Tuurlijk moest ik even naar adem happen toen Ville Valo op mijn netvlies verscheen. Maar toch was het anders. Je wordt ouder, je wordt verlieft op Robbert.. en ineens is Ville niet meer degene met wie je wilt trouwen. Voor de hysterisch gillende meisjes achter ons echter wel. Na het voorprogamma Paradise Lost maakte mijn digitale camera overuren. Het liefste had ik het hele concert vastgelegd, maar met de huidige filmpjes en foto’s ben ik ook best tevreden. Het optreden zit tenslotte ook in mijn geheugen gegrift!
"Always Heartache Every Moment, From The Start Till The End"