Get A LLow Life

Er is niets lekkerders dan na een festival een heerlijk warme douche te nemen en vervolgens weg te zakken in je matras met een warme deken en je eigen kussentje. Ik blijf jullie nog een verslag schuldig van Pinkpop en ook over mijn vakantie in Frankrijk blijft het angstvallig stil, maar over Lowlands kun je hieronder lezen en hier de foto’s bekijken!

Donderdag
Donderdagochtend versierden we nog snel even het huis bij Noval. Zijn moeder was jarig en dat vierden wij door onze spullen in de auto te laden en richting de Mc Donalds in Ermelo te rijden. Daar zaten Elma en Suus al te wachten. Hoe we alle spullen uiteindelijk in de auto hebben gekregen is me een raadsel, maar we kwamen dus heftig bepakt aan in Biddinghuizen. Voor het zover was stonden we wél een uur in de file, moesten we uitendelijk achter de auto aanrennen en heb ik Olga oneindig veel keer gebeld over de voortgang van onze uiteindelijke aankomst op camping 3. Zij en Ingemar hadden heel lief en keurig een stukje grasveld bewaard zodat we bij elkaar konden staan. Ergens tussen de marteling van het spullen sjouwen kregen we een blauw bandje en staat de teller nu op zes. Het is nu écht een gezellige drukte om mijn pols. De rest van de dag vulden we met drinken, eten, luieren, drinken, kletsen, wc bezoekjes, dansen, drinken, nog eens naar de auto hoppen, eten, het campingterrein ontdekken en slapen. We hadden voor de volgende dag een druk schema voor de boeg. Dus oogjes dicht en snaveltjes toe om vervolgens niet te kunnen slapen van de herrie en de kou. Get a LLow Life..

Vrijdag
We begonnen de vrijdag met een optreden van the Pigeon Detectives. De sfeer zat er al goed in en wij hosten en hupsten vrolijk mee. Een heerlijk bandje om de dag mee te beginnen. Vervolgens smashten en crashten we op Hadouken!. We genoten van de zon en the Wombats vanaf de heuvel en Amy MacDonald zong een geweldige cover van the Killers. The Ting Tings speelden in een benauwde India tent geweldige D’J’s en ik zong uit volle borst mee met HIM (in een -bijna- lege tent). The Kooks waren zoals gewoonlijk zeer goed bezig en we sloten de dag af met een verschrikkelijk goed kippevelopwekkend optreden van Anouk. Hoewel, eigenlijk was de dag nog niet afgesloten. We dronken Happy Tea, dansten in Grolsch, India, Lima en Bravo tot onze voeten toch echt een paar uur rust nodig hadden. Dit keer sliep ik met oordopjes in (Danku Mandy!) en had ik het nog steeds koud onder mijn drie dekens.

Zaterdag
En toen was het Satertag (aldus onze Engelse vrienden). We waren echt niet van plan naar ’50 jaar Nederpop’ te gaan. Maar toen stonden we daar ineens te hossen op ‘Kom Van Dat (tent)Dak Af’ en deelden we herinneringen aan ‘Nononono’ van 2Unlimitid. En dan staat Wouter Hamel ineens op het podium van de Alpha tent.. Vervolgens was het tijd voor de relaxte en fijne muziek van Laura Marling. Onder de sterrenhemel van de Lima tent zong dit engeltje haar fijne riedeltje en was iedereen in de zevende hemel. Toen we vervolgens bij the Opposites en de Jeugd van Tegenwoordig stonden, bleef daar weinig van over. Watskeburt?! Natuurlijk stonden we ook vandaag weer -bijna- front row bij Blood Red Shoes. Steven deed zijn eigen soundtrack en Laura-Mary, was net als ik, haar stem een beetje kwijt. Toch was het weer een heerlijk optreden, wat ik van Nightwish toch echt niet kon zeggen. Fijne drum en fijne gitaren maar zodra zij der mond open doet pak je toch spontaan je oordopjes erbij. Vervolgens zagen we Franz Ferdinand en Underworld met hun afsluister ‘Born Slippy’. Vervolgens nog een paar fijne uurtjes bij de tent gezeten waarbij Suus ter huwelijk werd gevraagd, in een band spelen een échte baan kan zijn en ik wijze uitspraken deed als "But we have Euro’s here.." Toen was het toch wel tijd om een paar uurtjes onze ogen te sluiten.

Zondag
We liepen braaf achter Noval aan naar de India. Maar na een paar nummer van de band Jeremy gehoord te hebben, renden we de tent weer uit. We zagen daarna een paar nummers van We Are Scientists, die het toch beter doen in een kleine zaal en besloten daarom naar Lima te hobbelen waar Lykki Li speelde. We keken vol bewondering hoe ze het publiek bespeelde en ik was ondertussen jaloers op haar danspasjes! Daarna was het emo-tijd bij de Alpha, ‘heerlijke’ riedeltjes van Plain White T’s vulden het veld. Doe mij dan toch maar ‘de gozer met de lange tong’ Danko Jones. Daarna heb ik een deel van de middag gemist en sliep ik in mijn tentje. Mijn stem leek inmiddels op die van Kermit de Kikker, ik had overal spierpijn en mijn neus bleef maar snot produceren. Ziek zijn op Lowlands? Goede timing! Dat kon echter de pret niet bederven voor het allerlaatste optreden van dit weekend: Editors. Die gozers blijven vreselijk goed, sexy en rocking, net als Lowlands zelf trouwens.

Maandag kwam ik thuis met buikpijn van het lachen, heb ik mijn stem opgegeven bij de lost and found en durf ik stiekem wel te zeggen dat ik volgend jaar weer van de partij wil zijn! Thanks Noval, Elma, Suus, Olga en Inge!