Liefde voor Katy Perry

Ik moest en zou naar het concert van Katy Perry in Ziggo Dome. Koste wat kost. En ja, dat kostte nogal wat. Maar gelukkig wist ik vriendje te overtuigen en kochten we twee staanplaatsen voor misschien nu al het allermooiste en allerbeste concert van dit jaar. Want wie gaat deze show nog overtreffen?!

De tickets bestelden we maanden, maanden, maanden geleden al. We moesten nog zó lang wachten, maar ik vond het een mooi pre-birthday cadeau – én feestje – om een week voor mijn verjaardag naar onze achterburen (lees: Ziggo Dome) te gaan.

One Of The Boys
Mijn liefde voor Katy Perry begon trouwens al jaren eerder, toen ik haar zag optreden op Rock Werchter 2009. We hadden een loos momentje, verschansten ons in de schaduw van de tent en waren na afloop blown away. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Rihanna kan Katy Perry wel echt zingen, is ze ontzettend grappig en zette ze de tent op z’n kop. Ik schreef toen in mijn blogverslag: “Wat een geweldig grappig kind is Katy Perry. Was ze geen zangeres, dan zou ze altijd nog comédienne kunnen worden!”

Daarnaast wist ik na het opzoeken van bovenstaande foto ook gelijk waar mijn voorliefde voor flamingo’s vandaan komt.

California Dreams
Voor het verdere verhaal spoel ik even door naar de zomer van 2012. Toen vriendje en ik in het CitizenM hotel in Amsterdam Zuid logeerden. We keken vanuit ons immens grote hotelbed naar de muziekdocumentaire Katy Perry: Part of Me. In deze docu staat de California Dreams tour centraal en geeft Katy een inkijkje in haar persoonlijke leven. Zo neemt ze haar oma mee naar één van haar concerten en zie je haar ex-man Russell Brand regelmatig voorbij komen. Ik werd bij het zien van de docu op slag weer verliefd op Katy Perry en besloot dat als ze weer in Nederland was, ik naar een concert van haar móést.

Boom Clap
Daar mocht ik ruim twee jaar op wachten, tot het afgelopen maandagavond eindelijk zover was en vriendje en ik ons naar Ziggo Dome begaven. We keken wel een beetje op tegen onze staanplaatsen Hadden we deze gekocht in een moment van verstandsverbijstering? Of waren alle zitplaatsen gewoonweg al op? Hoe dan ook, achteraf bleek het helemaal niet zo’n slechte keuze. De gemiddelde lengte (en leeftijd) bleek mee te vallen in de zaal. En zonder het in eerste instantie te beseffen, stonden we nog hartstikke dicht bij het (midden)podium ook. Hier kwamen we namelijk pas achter toen het voorprogramma – Charli XCX – het podium op kwam trippelen in een nietsverhullende outfit.

I Love It
Als je nu denkt Charli XCX niet te kennen, dat heb je dus mooi mis. De Britse zangeres zong namelijk I Love It in voor Icona Pop en de hit Boom Clap blijft onvermijdelijk in je hoofd zitten. En laten we Doing It met Rita Ora natuurlijk niet vergeten (het bleek dat ik die clip laatst met argusogen op MTV Brand New bekeek). Vooral voor de mannen was Charli XCX in haar stoeipakje een lekkere opwarmer, ik begon mij echter al snel te ergeren aan het feit dat ze veel nummers stond te playbacken in wulpse positie.

Roarrrrr
Gelukkig kwamen we niet voor Charli XCX, maar liet Katy Perry wel een half uur langer op zich wachten. De spanning steeg, we ontdekten steeds meer attributen hangend aan het plafond en daarmee stegen ook onze verwachtingen. Zo groots en meeslepend als haar Halftime Show tijdens de Super Bowl ruim een maand geleden kon het niet worden, maar ze moest zich toch minimaal acht keer gaan verkleden?

PRISM
Ik kan je zeggen, we werden absoluut niet teleurgesteld en het concert was het geld absoluut waard. Net als de zere voeten en het lange wachten. Want wow, we gingen van Cleopatra naar de nineties en van War Horse naar Cats. Wie roept niet van musicals te houden maar wel naar een concert van Katy Perry gaat, is dan ook gek. Gelukkig houd ik van beide en hadden we echt ogen tekort. Achteraf was ik blij dat we onze camera niet meegenomen hadden, tijdens het maken van foto’s miste je veel te veel van de show!

Fireworks
Natuurlijk heb ik ook gewoon een paar snapshots gemaakt en moest er af en toe gefilmd worden. Ze was af en toe zó dichtbij dat ik haar neuspiercing zag glinsteren en de fonkelende kralen op haar Valentino jurk kon tellen. Vriendje verbaasde zich erover hoeveel nummers hij van Kitty Purry kende, kan ook niet anders met al die hits natuurlijk. Ze opende haar Prismatic Tour met – hoe kan het ook anders – Roar, de leadsingle van haar laatste album PRISM en sloot af met Fireworks. Misschien wel mijn meest favoriete nummer.

We Love You!
Daartussenin tilde Katy Perry de show naar een steeds hoger niveau, soms letterlijk… als ze weer door de lucht zweefde. Een fan leerde haar de woorden ‘ik hou van jou’ en tijdens Birthday mocht een fan op de verjaardagsstoel. Ik vergat soms even dat ik samen met duizenden anderen in de zaal stond. En dat lijkt mij een prima teken van een ontzettend geslaagde avond, toch?

What’s next? Ik vind dat jij sowieso de documentaires Katy Perry: Part of Me en Katy Perry: Getting Intimate moet kijken. De laatste heb ik zelf ook nog niet gezien. Vanavond ga ik weer iets geheel anders doen… naar de musical Sonneveld. Ik ben benieuwd!