We hadden geen zomer. Geen vakantie. En geen zon. Vriendjelief en ik vonden het daarom hoog tijd om er even tussenuit te knijpen. En hoewel een luie zonvakantie in november verleidelijk zou zijn, stond Londen toch nog even hoger op ons verlanglijstje. Het werd een week vol (kerst)shoppen, de culturele toerist uithangen en heel veel (vaak lekker) eten.
’s Ochtends vlogen we (natuurlijk met veel te veel bagage) een uur terug in de tijd. Aangekomen op vliegveld Heathrow, volgden we de borden – mind the gap! – naar het fantastische metrostelsel van Londen. Toen we ergens in het midden van de stad weer bovengronds belandden, was het even zoeken naar onze verblijfplaats voor deze week: het Columbia Hotel aan Lancaster Gate. We keken vanuit ons raam naar de herfstachtige kleuren van Hyde Park en Kensington Gardens en waren tevreden over de ruime kamer in typisch Britse stijl. We konden het echter wat minder goed vinden met de ieniemienie doucheruimte (ik waste mijn haren zittend in de badkuip!).
We besloten vandaag van Leicester Square naar Picadilly Circus te wandelen en belandden daarbij gelijk in M&M’s World. Met ruim 100 kleuren van die snoepjes en vier verdiepingen aan merchandise waren we daar wel even zoet. Ook Chinatown werd aangedaan en via West End liepen we naar Holborn om daar een voedzame maaltijd bij de MacDonalds te eten.
Somewhere in between stuitten we op de Occupy-beweging bij St. Paul’s Cathedral. Ik vond die vieze tentjes vooral zonde voor de foto’s, maar had ook medelijden met die hippies, zo in de herfstige winterse kou. Gelukkig doken wij na deze eerste dag lekker onder een dikke deken!
Na ons ontbijt (lees: droge toast met jam, een glaasje jus d’orange en zwarte thee) bracht de metro ons naar het eeuwenoude kasteel Tower of London. De hoge vestigingsmuren ontnamen ons helaas het zicht (Maar die bezichtiging komt vast de volgende keer!). Waar we wel tijd voor vrij maakten om naar binnen te stappen, was de Tower Bridge. Met twee exposities, uitzicht over de Theems en een bezoekje aan de machinekamer waren we weer een paar uurtjes zoet.
Vervolgens was het tijd voor de volgende populaire bezienswaardigheid: het Palace of Westminster, ook bekend onder de naam Houses of Parliament. Bij Westminster Abbey werden we even stil bij het zien van duizenden kleine houten kruisjes voor de Herdenkingsdag voor de strijdkrachten later deze week. Nu wisten we waarom er zoveel mensen met een poppy speldje op hun borst gespeld rondliepen. Zoveel medeleven, daar kan de Damschreeuwer nog iets van leren.
’s Avonds aten we tussen het shoppen door bij Bella Italia, een restaurantketen dat zeker de moeite waard is (alleen al voor het toetje!). Vervolgens doken we op tijd ons springverenbedje in, want zo’n uur tijdverschil is natuurlijk wel even wennen!
Pingback: Music Monday: Smith & Burrows | Danielle