Of ik nu in staat ben een logje te schrijven? Nee eigenlijk niet. Ik tril, ik beef, ben nerveus, zenuwachtig en verward. Ik kan niet stil zitten, loop heen en weer, draai rondjes op mijn bureaustoel en tril voortdurend met mijn benen. Ik functioneer maar half en kan bijna niet denken, mijn hersens zijn geblokkeert en dat allemaal omdat HIM nu op het hoofdpodium staat. Ville Valo die uitroept ‘hello sweethearts!’ Ville Valo die een sigaret opsteekt, een string in zijn gezicht gesmeten krijgt. Ville Valo, mijn held.
Ik háát gewoon het idee dat zij er nu zijn, dat zij er is, dat hij, hij, hij er is. En dat ik hier achter de computer een logje zit te schrijven. Ik had ook op Lowlands moeten zijn. Ik had in de hossende massa moeten staan. Ik had bier moeten drinken daar, wat ik eigenlijk niet eens lust. Ik had van van tent naar tent en van podium naar podium moeten hoppen. Ik had een weekend ongezond moeten eten. Een heel weekend mijn behoeften doen op een dixie toilet, het hele weekend niet douchen en springen en dansen in de modder met een poncho aan. Maar dit alles kan ik wel vergeten, want ik besloot niet naar Lowlands te gaan. En waarom? Dat weet ik eigenlijk ook niet precies.
Waar mijn weekend wel uit zal bestaan? Werken in het stoommachinemuseum en te kermis, hier in het dorp. Midden in de nacht naar Nederland 3 kijken, die verslag doet van de optredens, 3fm luisteren en de site 3voor12 bombarderen. Verder zal ik me nog meer door ergeren aan het feit dat ik dáár niet ben, dat er per sms voortdurend wordt ingewreven wat ik allemaal mis. Jullie zijn hierbij getuigen mijn lieve web-loglezers. Next year i’m gonna have a flight tot Lowlands paradise!