Weten jullie nog? Die Photo A Day Challenge waar ik mijzelf in de maand januari compleet op had gestort? Inmiddels bedacht Fatmumslim alweer een vierde editie voor de maand april, maar moest ik met jullie de tweede helft van mijn fotoserie nog delen. Dus bij deze. Kijk en geniet…
Ieder dag een foto maken. En dat 365 dagen lang. Dat gaat mij te fur. Als alternatief besloot ik begin januari de Photo A Day Challenge op Instagr.am een kans te geven. 31 dagen lang een foto-opdracht. Dat moest lukken. En ik kon natuurlijk niet anders dan mijn opgebouwde collectie hier te delen met jou.
Men neme een vleeschkleurige panty (te koop bij iedere supermarkt om de hoek) en vult deze met wat vers fruit (te koop bij diezelfde supermarkt om de hoek). Vervolgens drapeert men het gevormde kunstobject voor een rustige, lichte achtergrond en klikt eenmaal met de fotocamera.
De stille inspiratiebron
Het stilleven anno nu. Een artistieke compositie van roerloze of levenloze voorwerpen, die met zorg zijn belicht. Een manier om alle rijkdom en weelde in de Gouden Eeuw vast te leggen. Van zeebanket tot pronkstilleven en van jachstuk tot Vanitas, die mettertijd steeds weer herontdekt worden als inspiratiebron voor de hedendaagse kunstenaar, waarin de samenhang van vorm, kleur en lichtval een belangrijke rol speelt.
Vroeger (toen mijn zus en ik nog klein en schattig waren) pakten we regelmatig de fotoalbums uit de kast. Tijdens deze momenten hadden we veel geduld (voor elkaar) en vlogen we elkaar wonderbaarlijk genoeg even niet in de haren. Nu – jaren later – vind ik het nog steeds fantastisch om door mijn albums te
“Dat klinkt vies, maar is eigenlijk gewoon erg schattig.” Vreemde wezens Wij hebben thuis nooit katten, honden, geiten, kippen, schildpadden, cavia’s, konijnen, krokodillen of parkieten gehad. We moesten het doen met een goudvis. En dat was dat. Poezen, katten en kittens vond ik dan ook vreemde wezens. Ze krabben, stinken, verliezen haren en laten je
The new best friend (forever?): mijn Sony Cyber-shot DSC-H55. De koelkast Canon die ik altijd meenam naar concerten en festivals heeft plaatsgemaakt voor een lichtgewicht camera. Fijn in gebruik en een formidabel beeldkwaliteit. Ik ben vooral gecharmeerd van de panorama-foto’s die ik met deze camera kan maken, maar ook bij de filmpjes in HD-kwaliteit lik
In mijn vorige logje brabbelde ik er vrolijk op los over de vele foto’s in mijn fotoboekjes. Maar dat is niet de enige plek waar foto’s van mij en mijn zus te bewonderen zijn. Als iemand voor het eerst bij ons thuis is en de kamer binnenloopt is de eerste reactie die men geeft altijd;
Schoenendozen vol met foto’s? Ongeordend op zolder in een hoekje geplaatst, om nooit meer naar te kijken? Nou nee. Ik (oké, eerst mijn moeder) heb ze allemaal netjes ingeplakt in een fotoboek. Inmiddels ben ik aan mijn vierde boek begonnen. En ik vind het echt super dat wij thuis zoveel foto’s maken. Verjaardagen, kerst, vakanties
