Een halve Sarah. Een kwartje. Vijfentwintig jaar. Zomaar. En ik hoefde er niets voor te doen. Hoewel, mijn ouders wilden natuurlijk wel dat ik mijn diploma eens zou halen. En dat doe je dan dus. Gewoon. Daarom was het zaterdagavond tijd voor een feestje.
Zo’n feestje waarvoor je heel veel mensen uitnodigt en verwacht dat de helft af zal zeggen. Tótdat je zegt dat mensen ook mogen komen eten. Daar bleek iedereen wel oren naar te hebben. En terwijl mijn moeder dacht dat ‘een stuk of drie mensen’ aan tafel zouden schuiven, maakten we uiteindelijk een buffet voor ruim twintig man (en vrouw). Ja, het was een hels karwei, maar gelukkig heeft (voor zover ik weet) iedereen ervan genoten.
De feestelijkheid werd – naast het vele eten – nog eens extra benadrukt door de slingers, balonnen, een heus spandoek (mede mogelijk gemaakt door moeders), een halve Sarah (dat is jodenkoek, ook al wilde niemand dat uit de verre omgeving geloven) en een gigantische hoeveelheid cadeautjes.
Lees meer