Ruim een jaar geleden. Mijn zus en haar vriend waren op vakantie. De twee moeders gingen als afgevaardigden naar de loting voor de nog te bouwen starterswoningen. Een nieuwe wijk dat gebouwd zou worden op de voetbalvelden vlakbij ons huis. Zou het niet geweldig zijn als mijn zus en zwager werden uitgeloot? We hadden er maar een hard hoofd in. Er was zoveel belangstelling voor, ze maakten maar een kleine kans. Maar, deze kleine kans werd heel erg groot toen ze niet één keer, maar meerdere keren in de prijzen vielen. Ze hadden nog de keuze uit verschillende huizen ook!
We hebben de bouw op de voet gevolgd, soms zelfs kijkend vanuit ons raam. En vandaag was het eindelijk zover, mijn zus en zwager kregen de sleutel van hun eigen huis! Ik vond het best spannend en ben ook super trots! Dat er nog de nodige klusuren in zitten zien we vandaag even door de vingers. Eerst een taartje eten met mijn zus als gastvrouw in haar eigen huis!
Maar met wie moet ik nu ruzie maken? Wie trekt er nu de haren uit mijn hoofd? Wie haalt er nu het bloed onder mijn nagels vandaan? Wie houdt de computer bezet? Wie gaat mij nu eeuwig op de plakbandrol vragen? Van wie moet ik nu ‘stiekem’ de Yes gaan lezen? Wie wil er nu nog af en toe mijn kleren lenen? De tijd zal het zeggen. Ik hoop in ieder geval dat de zusterliefde vanaf nu zal gaan stijgen, ik heerlijk bruin zal worden onder de zonnebank – haar kamer wordt omgetoverd tot zonnestudio – en niemand mij meer van de computer af kan slaan.