Het was achteraf net een droom en al helemaal nu ik alweer een nacht geslapen heb. Maar de foto’s zijn het bewijs dat ík panellid was in het nieuwe programma van Paul de Leeuw en Giel Beelen: Top of Flop. Een paar weken terug beweerde ik stellig dat ik met Giel baby’s wilde maken. Een paar dagen later werd ik gebeld door de VARA of ik een opname wilde bijwonen. Aber naturlich, let’s make babies!
Na een voorspoedige treinreis met Mandy kwamen we aan op station Almere Centrum. Na het (uit)zoeken van onze lunch en de bushalte, kwamen we na een korte busreis aan bij studio Cé. We waren te vroeg, dus deden we in het eetcafé op de hoek een warme chocomel en een tosti. Toen we naar binnen mochten merkte ik weer dat niet alleen kleine kinderen voorkruipen. Verveelde huisvrouwen hebben er ook een handje van, de kippetjes. In de hal werd mij verteld dat mijn tas (gevuld met cadeautjes voor Mandy) toch echt te groot was om mee de studio in de nemen. Maar mijn fototoestel móést toch echt mee. Gelukkig had Mandy de juiste formaat tas bij zich en mocht ze mijn spullen dus ook dragen.
Eenmaal in de studio namen we plaats op de tribune. We kregen een tas in onze handen gedrukt met een bel en een toeter. We zaten gezellig bil aan bil toen Paul de Leeuw en Giel Beelen ineens in de ruimte stonden. Giel had ik al vaak genoeg mogen bewonderen op Pinkpop, maar meneer de Leeuw van zo dichtbij zien (klein mannetje, mooie schoenen) vond ik best gaaf. Hij deed met zijn energieke houding de warming up. Het systeem van de bel (top) en de toeter (flop) werd uigelegd. Toen Paul vroeg of de pet van Giel top of flop was liet ik natuurlijk zo hard mogelijk mijn toeter horen. Na een ‘hoe lach je’, ‘hoe klap je’ en ‘hoe dans je’ introductie, werden de panelleden aangekondigd: Ad Visser, miss Montreal en Dennis van der Geest.
Er was nog een vierde plek in het panel voor ‘de stem van het publiek’, ik zei nog heel wijs tegen Mandy dat ze vast iemand van de andere tribune zouden kiezen, anders zou er bij ons een gat ontstaan. Toen de opnames begonnen, mocht Giel iemand uit het publiek kiezen voor de nog lege plek. Hij keek even naar ons en wierp zijn blik toen naar achteren waarna hij zei: ‘Dat meisje daa, met die haarband in’ en ik dacht alleen maar: shit, ik heb een haarband in! Er werden natuurlijk grapjes gemaakt over het feit dat hij mij had uigekozen (Giel houdt van jonge meisjes). En of hij dit nu deed omdat ik zo hard had getoeterd, omdat hij mijn festivalbandjes had ontdekt of omdat hij me gewoon waanzinnig sexy vond, ik werd door Paul uit het publiek gehaald en aan de zijkant kreeg ik een microfoontje (‘kun je tegen pleisters?) en poeder op mijn hoofd gesmeerd (‘Wil je ook lipgloss?’).
Toen de panelleden zich hadden voorgesteld werd ik op mijn plaats gedropt en begon Paul de Leeuw tegen mij te praten. ‘Je bent zenuwachtig he? Maar Dennis beschermt je wel hoor’, waarna ik een knuffel kreeg van die lieve man. Natuurlijk kon Paul helemaal los op mijn woonplaats, ‘Hebben ze daar ook een platenwinkel?’ (Ja, eentje) en ‘Hebben ze die muziek daar ook?’ (op mijn computer in ieder geval wel) en ‘En waar ga je dan uit?’ (Iets verderop) waren vragen die ik naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Toen ik ontdekte dat miss Montreal stotterde, dat Ad Visser in het wilde weg aan het brabbelen was en Dennis een toffe peer is, trokken de zenuwen weg en genoot ik van het moment. Wanneer maak je nu zoiets mee?
De liedjes die we moesten beoordelen staan hieronder. Toen ik koos voor flop bij DIO, zei Paul de Leeuw ‘Houd je niet van donkere mensen?’. Die man is zo snel in antwoorden en opmerkingen verzinnen, het publiek was constant aan het lachen en ook ik en de andere panelleden deden mee met de vele lachsalvo’s. Wat een man. Dennis kletste ondertussen gezellig tegen mij, waarna ik aldoor de lucht in keek om hem aan te kunnen kijken.
James Morrison ft. Nelly Furtado – Broken String (top)
Razorlight – Wire to Wire (top)
DIO – Tijdmachine (flop)
Metallica – All Nightmare Long (top)
Tiesto – Alone in the Dark (flop)
Bij het volgende onderdeel moesten twee mensen achter een doek dansen, de winnaar kreeg een wekkerradio jukebox en de verliezer een wc-rol met muzieknoten erop. Ge-wel-dig! Dan ben ik toch blij dat ik ‘gewoon’ panellid was. Later moest dit onderdeel nog een over en betraden ook Giel en Paul de dansruimte achter het doek, hilarisch. Paul trok het shirt van de jongen zijn lijf en het publiek werd ondertussen gefilmd voor een paar mooie dansshots (En weer was ik blij met mijn rol als panellid).
En of het nog niet genoeg was traden er drie Nederlandse artiesten (heel erg kort) op. Wij mochten weer onze ongezouten mening geven en ik vond van de drie, Ray Klaassen veruit de beste. De andere man was echt verschrikkelijk en leek op een verlepte versie van Martin Morero (Gooische Vrouwen red.) en de bejaarde vrouw in haar tijgerprint shirt en naaldhakken had de botox zus van Mary Borsato kunnen zijn. Vervolgens was het de beurt aan miss Montreal om met haar nummer ‘Just a flirt’ een optreden te geven. De set moest verbouwd worden waardoor er even een kleine pauze was om met Ad Visser en Dennis van der Geest op de foto te gaan. Ik vond miss Montreal verbazingwekkend goed zingen. Dennis: ‘Toch vreemd he, dat ze niet stottert als ze zingt’. Ze heeft trouwens twee geweldig lekkere jongens als bandleden.
Vervolgens moesten de nieuwsfeitjes nog worden opgenomen en bekende Paul de Leeuw dat hij fan is van Britney Spears. Hij gaf me een hand en daarna nog eens voor de camera. We gingen nog met z’n allen op de foto (die ik nog probeer te bemachtigen) en de opnameleidster vond mij helemaal geweldig en heeft me wel vijf keer bedankt. Toen Mandy en ik onze jassen aan het aantrekken waren, drukte ze nog snel een fles wijn in mijn handen, ‘bedankt!’. En jullie ook bedankt voor deze geweldige ervaring. Ik begon nu ineens te twijfelen of ik toch niet stage wil lopen bij de tv…
1 reactie on “Opname muziekprogramma: Top of Flop”