“Wervershoofse wint Gouden Eeuw in 3D”

Wervershoofse wint ‘Gouden Eeuw in 3D’, kopte het Noordhollands Dagblad. En ja, die Wervershoofse, dat ben ik. De volgende dag stond ik náást Adele en haar Grammy’s in de Telegraaf. Hoe dat zo ver heeft kunnen komen? Daarvoor neem ik je mee terug in de tijd…

Een jaar geleden – het was een mooie zondag in maart – maakte ik samen met vriendjelief een wandeling in het pittoreske Enkhuizen. In sommige straatjes lijkt het alsof de tijd daar heeft stilgestaan (En ja, zeker in het Zuidezeemuseum). Je ziet al wandelend hoe het in de bloeitijd van de 17de eeuw moet zijn geweest, toen de stad de grootste haringvloot des lands in bezit had. Ik vind het heerlijk om rond te dwalen, waan mij even in een andere tijd en pak te pas en te onpas mijn telefoon voor een kiekje.

Eén van de kiekjes die ik maakte, was onderstaande foto. Deze werd natuurlijk op Instagram bewerkt en geplaatst en kwam ergens op Facebook terecht in de ‘uploads van mijn mobiele telefoon’. En toen gebeurde er maanden niets.

Totdat ik ergens een oproep tegenkwam van Oneindig Noord-Holland: “Maak een foto van het straatbeeld uit de Gouden Eeuw in Hoorn, Enkhuizen of Medemblik. Digi-artist Rob Tuytel maakt van de winnende inzending een prachtige 3D-foto, waarbij het beeld wordt teruggebracht naar de Gouden Eeuw in winterse sferen.”
Ik dacht natuurlijk gelijk aan mijn creatie op Instagram. Af en toe keek ik eens naar de andere ingestuurde foto’s; vaak met een spiegelreflexcamera gemaakt, daar kon ik natuurlijk nooit van winnen. Om weer andere foto’s moest ik lachen, mijn foto toonde in ieder geval geen fietsen, verkeersborden of auto’s, want die hadden ze toch echt nog niet in die goede Gouden Eeuw.

Begin januari werd de wedstrijd gesloten, inmiddels was ik deze al half vergeten. Een nagellakje winnen kon ik prima, maar dit was toch echt andere koek. En ach, ik dacht eigenlijk dat ze in de eerste maand van het nieuwe jaar allang de winnaar feestelijk hadden ingelicht. Maar niets bleek minder waar toen ik op 1 februari een uitnodiging voor de officiële prijsuitreiking ontving. Van de 80 inzendingen was ik (zowaar) in de top 3 beland!

Op zaterdag 11 februari togen ik, vriendjelief en mamalief naar het Westfries Museum in Hoorn. Het museum waar ik als kind zó vaak ben geweest. Het museum met de enge, oude houten wenteltrap. Het museum met haar typische geur van specerijen. In de Schutterijzaal (beter bekend als imposante trouwzaal) van het voormalige Statencollege werden we ontvangen met een kopje thee, een koekje en een beamer. Ik werd al snel herkend door één van de redactieleden van Oneindig Noord-Holland. Want: gij googelt en gij zult veel over Daniëlle vinden.

Toen er net voor aanvang nog wat stoelen werden bijgezet en de laatste genodigden plaatsnamen, kon de prijsuitreiking beginnen. Na een kort openingswoord van Ad Geerdink (directeur Westfries Museum), Peter Westenberg (wethouder cultuur Hoorn) en Greet Blokker (Statenlid provincie Noord-Holland), vertelde digi-artist Rob Tuytel over de totstandkoming van de top 15, waarna de uiteindelijke winnaar volgde. En – je voelt ‘m al aankomen – dat was ik!

“Veel inzendingen lieten het Zuiderspui zien. De foto van Daniëlle gaf het beste overzicht. Hij liet alles zien: het Zuiderspui zelf, het bruggetje, de Zuidertoren, de huizen op de dijk, en dat maakte het zeer pittoresk. De kracht van deze foto is dat ik in mijn bewerking als schilderij veel creativiteit kon toevoegen waardoor de kijker de Gouden Eeuw opnieuw beleeft”, aldus Rob Tuytel. Directeur Ad Geerdink van het Westfries Museum zei over mijn foto: “Het is alsof de tijd heeft stilgestaan. Door het chaotische van de achtergevels komt in de foto heel mooi naar voren hoe Enkhuizen in de Gouden Eeuw met 22.000 inwoners volledig was volgebouwd. Ik vind de sfeer in de foto erg mooi en er is geen enkel element dat afleidt, er is enkel het ritme van de gevels.”

Dus daar stond ik ineens, met de bewerkte foto in mijn hand. En de volgende dag dus in de krant. Na een paar korte vragen, een persoonlijke rondleiding door het museum en daar mijn foto te spotten, verlieten vriendjelief, mamalief en ik uiteindelijk uitgelaten het pand, met inmiddels een dikke knipselmap rijker.